İçeriğe geç

Kategori: “Troyka”

Troyka – 0005

5                    Gidemedim tabi, bir sürü ayrıntıya boğuldum, sizin siktir et diyeceğiniz çoğu şey benim için hayati derecede önemli.  Deliyiz diyoruz ya bu yüzden birazda.  Ayrıntılar, ayrıntılar, binlerce ufak tefek kırıntıdan oluşmuş bok böcekleri.  Her birini bir yana bırakalım da sana Aslı’yı anlatayım.  Daha önce bahsi geçen gizemli kız olur kendileri.  Kendini aşağılamış bile olsa ve hiçbir şeye layık…

Yorum Bırak

Troyka – 0004

 4                  Ses geldi, gitmeliyim.  O benim kâbusum, karanlığım, sığınağım, yasak bölgem.  Var oluşumun dayanağı ve yücelteni.  İlk ne zaman duyduğumu bilmiyorum, ne zaman geleceğini bilmiyorum, gider mi bilmiyorum.  O vardır sadece ve kabul görür.  Korkunç şakacı bir cindir bazen, bazen karlı dağlardan gelen esinti.  Bilge, katil, yalancı bir şeytan.  Bilgeliği her zaman her soruya cevap verebilmesinden ileri gelir,…

Yorum Bırak

Troyka – 0003

3 Son on yıldır süregelen Amerikan filmlerinde ki değişimi fark ettiniz mi hiç siz? Quantin Tarantino gökten zembille inmedi, özendiğimiz Amerikan yaşam tarzı tamamen bu. Hemen hemen her evinde uyuşturucu çekilen, ağzından “bok”, “siktir”, “orospu” kelimeleri eksik olmayan, kendi kızlarına hatta bazen küçük erkek çocuklarına tecavüze yeltenen, tek hazzı yemek yemek ve sevişmek olan ve bunu her fırsatta, her mekanda…

Yorum Bırak

Troyka – 0002

2     Kurtarıcılarımda oldu benim, beni eğitmeye, ehlileştirmeye, sırtıma eyer takıp, ağzıma gem vurmaya çalışan zavallı sevgi çiçeği havarilerim.  İyilik sarhoşlarındaki safdil iyimserlikle işe başlama eğilimini hep tuhaf bulmuşumdur, birazda acınası.  Kayıp mutlak, ben sizin dilinizi reddederek doğmuşum, siz görünüm, somut olgu ve sonuçlara değer verme hafifliğindesiniz… Vazgeçtiler elbette, yapacak çok daha önemli işlerinin oldukları akıllarına geldi.  Ben zaman…

Yorum Bırak

Troyka – 0001

“Varoluştur her sorunun cevabı Benim sorunum ise var olmak. ” “Yavuz” 1 Biliyorum bu hüzün benim değil, ben değilim işçi pazarında kara lastik ayakkabı giyen ayakların sahibi, benim değil sokaklarda tahta parçası toplayan küçük çingene kızının, o tuhaf çimen yeşili kadife eteği. Sahte duruş, naylon mücadele, yapay sahiplenme. İkiyüzlü piç! Ne kavgam olmalıydı, ne kusurum. Ben sadece huzurunu kaybeden bir…

Yorum Bırak