tiananmenian Yazılar

Olağanüstü zamanlar olağan sonuçlar doğurabilir mi? Seyreyleyip göreceğiz. Dünya .üküme minare .ötümegillerden biri olamadım hiç. Bu genetik bir şey, çok da kasmaya gerek yok, zorlamanın alemi de. Benim dünyam da tam bir kaos, şu an bile içindeyim. Hatun çamaşır yıkamış asmış ve her seferinde evin anahtarını almadan evden çıkıyor ve benden başka iki kımıl zararlısı ve onlardan küçük olanın kendinden…

Bir tür yanılsama… Geçenlerde benim büfeciye uğradım, öğlen vakti olduğundan hanımı tezgahın başındaydı ve kara çarşaflı bir komşusuyla sohbet ederlerken daldım içeri. Kara çarşaf beni görmedi arkası dönük olduğu için ve aynen şöyle söyledi; “Ameller niyete göredir!” Ben dolaba yöneldim ve adetim olduğu üzere üç kırmızı Tuborg’u kavrayarak tezgaha yöneldim. Kara çarşaf beni fark etti ve yana çekildi. Hesabı ödeyip…

Ben uzağı göremem Lilith! Bu bir lütuf, gözlüğümü çıkardığımda üç metre ötemdekinin yüzünü seçemem, dost mu düşman mı bilemem. Ben lanetliyim Lilith, bir önceki yüzyılda takılıp kalmış bir ucube. Korkunç bir kabusa uyandık ve eziliyoruz bu karabasanda. Büyük kötülük her yeri sarıyor ve zaman zaman ne kadar un ufak olduğumuzu hissettiriyor bizlere. İki kere elektrik faturasını ödemese kahrından geberip gidecek…

Bir kış gecesi kabusu… İnsanı yok eden şeyler var. Şeyler… Mesela tuvalet klozeti kapağı, sararmış ve kirli. Değiştirmek istiyorsun sürekli ve zamanın yok. Her seferinde o boktan sararmış rengine takılıyorsun, bunu değiştirmem gerekiyor diyorsun içten içe. Her seferinde unutuyorsun, her seferinde erteliyorsun ve her birinde o sararmış renge bir daha katlanıyorsun. Fakirlik değil bu, boş vermişlik biraz. Biraz ondan, biraz…

Bir kış gecesi hikayesi… Ne fırtınada soğuğa küserim ne de ayağıma değen taşa küfrederim. Hepsi olması gerektiği gibi, her şey yerli yerinde. Tolstoy’un itiraflarını okudum geçenlerde. Boş beleş arayışlar ve eninde sonunda bulamayış. İnanca sığınma ve kendinden kaçma ile sonlanan bir hayat. Çok güzel dostum, her şey üstüne üstüne gelecek ve sonrasında yaşlanıp öleceksin. Zenginsin ve sırtın yumuşak yastıklara alışık…

Düşünüyorum, sorguluyorum, arıyorum, kaçırıyorum, yakalıyorum, karıştırıyorum, kayboluyorum ve bir türlü akıl sır erdiremiyorum olana bitene. İki tane adam var mecliste ikisi de işçi partili, biri geçenlerde mecliste konuşan Erkan Baş diğeri ise malumunuz Barış Atay. Hiç sevilmeyen adamlar, konuştukları, haklarını korumaya çalıştıkları işçiler tarafından sırf komünist diye dışlandıkları adamlar. Ülke adına doğru dürüst muhalefet yapabilen iki kişilik devasa bir yapı.…

Trabzon meydandaydım birkaç gün önce ve nerede yaşarsam yaşayayım nasıl bir nefretle birlikte var olduğum bir kez daha hatırlatıldı. Bir zavallı var oluş, iki gereksiz tarafından dövüldü ve ben sadece kalakaldım öylece. Şiddete alışığım, ancak diğerlerine uygulanana karşı yumuşamışım, ilk çıkarım bu. Şiddeti gerçekleştirenler bunu var oluşlarının gerekçesi kılarak o yüzünü gözünü dağıttıkları şişman ve tek bir yumruk dahi atamayan…