İçeriğe geç

Pazar Yazıları – 0017

Pikaçu

Hiç sevmem tanımadıklarım ile herhangi bir şekilde temas kurmayı, adres bile sormam, saçma sapan insanlarla muhatap olma olasılığı o kadar yüksektir ki, rica etme veya istekte bulunma zorundalığı beni yerin dibine sokar, var oluşumdan bezdirir, insanlığımdan utandırır. Ama bu puşt ifşayı hak ediyor artık! Şu an benim ufak cevoyla birlikte Sivas’a giden bir otobüsteyiz ve en sevmediğim şeyle, yani dokunmatik klavyeyle cep telefonunda yazı yazmakla meşgulum. Saat ikiye yirmi var ve sanırım bir saat kadar uyudum az önce. Sakarya terminaline gelmişiz bu arada. Puşt hemen yanımızdaki tekli koltukta oturuyor ve saat on buçuktan beri telefonda birileriyle konuşuyor. İlk arkadaşının adı dallamanın önde gideni Muhammeddi, şimdiki lavukların piri Göktuğ. Bir de orospu Berna var bunların evine gelip giden, bizimkinin Berna’ya bir kedi uzanamadığı ciğere mundar dermiş türünden ilişkisi var anladığım kadarıyla. Kıza mezhebi geniş bile dedi, Muhammede sürekli Berna’dan bahsetti, şimdi Göktuğ’a da Muhammedi anlatıyor. Dur yav bu geri zekalı evrende en masum olanın Berna ya, geri alıyorum orospu sıfatını ve kendisinden özür diliyorum. Ama zaten ben burada bir durumu irdeliyorum ve bir gereksizin kirlettiği kulaklarımdan kalanları temize çekiyorum. Neyse bir de Çayan var ev arkadaşları ama ona dair ailesinin solcu olma ihtimalinden başka elimde bir şey yok. İlerleyen dakikalarda öğreneceğimi umuyorum. Gece yarısı on iki gibi puştu uyardım “kardeş rica etsem…” dedim, “eyvallah abi” dedi, yavaş konuşmaya başladı ama şimdi kalktım hala telefon kulağında pezevengin. Benim dolmuşta telefonla konuşan kadın sendromum vardı şu ana kadar, o ablaların saygı ve sevgiyle ellerinden öpüyor ve huzurlarından ayrılıyorum. Kıvırcık saçı ve kirli sakalıyla Yozgat’a giden bu gevşek efsane olma yolunda ilerliyor. Ne yapalım kalkıp kafayı telefonuna gömüp kulağına küpe niyetine monte edemeyeceğimize göre yanında oturup gereksiz yüzlerce kelimeyi dokuna dokuna yan yana diziyoruz gece gece… Saat sıfır iki elli itibariyle denyo Alperenle konuşma sona erdi. Ulan erkeğin gevezesi de hiç çekilmez derlerdi de bu ayrı bir safha, ama insan insanın kurdudur birader. Uykuyu haram ettin bana Pikaçu, ben de seni sana haram ediyorum, zihnimde dört saatten fazla toplu taşıma aracında telefonda konuşan oksijen israfı olarak var olacaksın bundan böyle!

Kategori:"Rastgele"

İlk Yorumu Siz Yapın

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir