Bir insan evladı dudağını nasıl yakabilir? Yaktım iyi mi. Zaten ne olmaz dedim se başıma gelir benim. Bir de “Bir şey yapısı gereği iyi ya da kötüye evrilecekse eğer, mutlak suretle kötü galip gelir”. Çok da karamsar bir çıkarım değil bu. Gerçek, yüzde yüz gerçek. Kötü, algılamaz, empati kurmaz, utanmaz, sıkılmaz, vaz geçmez ve bu özellikleri onu güçlü kılar. Bunu bilmek insanı ne iyi yapar ne de gücüne güç katar. Sadece Psyche cehennemden çıkabilmiş Yunan mitolojisine göre. “Burada umut yok” yazıyormuş kapısında meğer ve sadece aşk umudun olmadığı yerden kurtulmuş. Bu Yunanlılar var ya herbir şeyi kafadan insanlığa hediye etmişler, ancak biz hepsini reddedip başka başka farklı inanç sistemleri kurmuşuz. Niyeyse hepsi de Orta doğu denen bok çukurundan çıkmış. Aman ya bunlar benim işim değil, kimsenin neye inandığı ya da nasıl yaşadığı umurumda bile değil bu saatten sonra. Dudağımı yaktım, bu derece salak bir hayatım var.
Laz müziği dinleyip kafayı çekeceğim ben bugün, mümkünse sevişin ölümlüler, başka bir yirmi altı Haziran iki bin yirmi bir olmayacak bu gün sonlandıktan sonra…
İlk Yorumu Siz Yapın